February 06, 2006

யாழ்ப்பாண நூல் நிலையம் - ஒரு சாட்சியம்

அந்த விசாலமான மண்டபத்தின் தரை முழுவதுமே சாந்தும் சாம்பலுமின்றி, வேறெதுவும் காணப்படவில்லை. ஓர் இடுகாட்டின் மேல் நிற்பது போன்ற உணர்ச்சி மேலிட்டது.

"எமக்கு ஏன் இந்தக் கொடுமையைச் செய்தார்கள்?" கலங்கிய கண்களோடு என் முன் நின்ற யாழ் பொது நூலகர் திருமதி ஆர். நடராஜா (பின்னூட்டம் பார்க்க) விடுத்த உருக்கமான கேள்வி இது.

நாட்டின் அனைத்துத் திசைகளில் இருந்தும், ஏன், உலக நாடுகள் எங்ஙனுமிருந்தும், ஆயிரமாயிரம் நல்லிதயங்களிலிருந்து எழும் கேள்வியும் இதுவே.

யாழ்ப்பாணப் பொதுநூலகத்தின் இரவல் வழங்கும் பகுதியின் நடுவே வெறுமையின் கோரத்தில் சிந்தையைச் செலுத்தியவனாக நிற்கிறேன் நான்.

முன்னர் எத்தனையோ தடவைகளில் என் சிந்தைக்கு விருந்தளித்த அந்த அறிவுக் களஞ்சியம், சிதைத்த சூன்யமாகி விட்டிருந்தது. இதயமற்றோர் கடந்த ஜூன் மாதம் முதல் நாளிரவு மூட்டிய தீயினால்!

இத்தகு அழிவுகளைப்பற்றி வரலாற்று ஏடுகளிலே வாசித்திருக்கிறேன். ஆனால் வாழ்க்கையில் கண்டதில்லை. பண்டைய எகிப்தில் உலகப் புகழார்ந்த அலெக்ஸாந்திரியா நூலகம் தீக்கிரையாக்கப்பட்டதை நினைத்தேன் ஒரு கணம். எமது நாட்டிலும் பதின்மூன்றாம், பதினாறாம் நூற்றாண்டுகளில் பொலனறுவை, கண்டி ஆகிய நகர்களில் அழிக்கப்பட்ட நூலகங்களும் என் எண்ணத்தைத் தொட்டன.

ஊனமுற்ற சுவர்களிலே பயங்கரமான புண்களைப் போல் காட்சியளித்த ஜன்னல்களின் இடைவெளியினூடாக அவ்வேளை திடுமென வீசிய காற்று, என்னை நூலகர் வழங்கிக் கொண்டிருந்த விளக்கத்திற்கு மீட்டு வந்தது. அத்தோடு முற்றாய்க் கரிந்து போன நூல்களின் சாம்பலை அக்காற்று எம் உடம்பின் மீதும் தூவிச் சென்றது.

யாழ்ப்பாணப் பொதுநூலகத்தின் சிதைவினால் அறிவுலகிற்கு ஏற்பட்டுள்ள ஈடுசெய்ய முடியாத இழப்பின் தன்மையை விளக்குமுன், இந்நூலகத்தின் தோற்றத்தையும் வளர்ச்சியையும் பற்றிய சில தகவல்களை நாமறிந்து கொள்வது அவசியமாகும்.

1934ஆம் ஆண்டு ஆனி மாதம் 9ஆம் திகதி ஐசாக் தம்பையா அவர்களின் தலைமையில் நடைபெற்ற கூட்டம் ஒன்றே பொது நூலகத்தின் தோற்றத்திற்கு அடிகோலியது. இக்கூட்டக் காரியதரிசி திரு. க. மு. செல்லப்பா அவர்கள் சிரமப்பட்டுத் திரட்டிய 184 ரூபா 22சதம் தான் முன்னோடியான பொது நூலகம் ஒன்றிற்கான மூலதனமாய் அமைந்தது.

இதன் வழி ஆஸ்பத்திரி வீதியில் வாடக அறை ஒன்றில் 844 நூல்களுடனும் 36 பருவ வெளியீடுகளுடனும், 1934 ஆம் ஆண்டு ஆவணி மாதம் 1ஆம் திகதி ஆரம்பிக்கப்பட்ட சிறியதொரு பொது நூலகம் வசதியின்றி இடர்ப்பட்ட போது அதனை யாழ்ப்பாணப் பட்டின சபை பொறுப்பேற்று 1-1-1935 இல் வாடி வீட்டிற்குத் தெர்கிலுள்ள மேல் மாடிக்கு இடமாற்றஞ் செய்யப்பட்டு, அங்கே இயங்கி வந்தது.

சகல வசதிகளையும் கொண்ட நவீன பொது நூலகக் கட்டிடம் ஒன்றினை அமைப்பதற்கான முயற்சிகள் 1952ஆம் ஆண்டு ஆனி மாதம் 14ஆம் திகதி சாம் ஏ. சபாபதி அவர்களின் தலைமையில், நடைபெற்ற ஒரு மகாநாட்டினை அடுத்து ஆரம்பிக்கப்பட்டன. புதிய நூலகக் கட்டிடடத்தை அமைப்பதில் அதி வண பிதா லோங் அவர்கள் மிகுந்த அக்கறை காட்டி வந்தார். அவர்களது முயற்சியின் மூலம் நூலகத் துறையில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த கலாநிதி எஸ். ஆர். ரங்கநாதன் அவர்களின் ஆதரவும் கிடைத்தது.

நூலகத்தின் அமைப்பிற்கான திட்டங்களை வகுத்துக் கொடுக்க சென்னை அரசின் கட்டிடக் கலை நிபுணர் கே. எஸ். நரசிம்மன் அவர்கள் வந்து வரைபடங்களைத் தயாரித்து உதவினார். கட்டிட அடிக்கல்நாட்டு விழா 1953ஆம் ஆண்டு பங்குனி மாதம் 29ஆம் திகதி நடைபெற்றது.

திராவிடக் கலயம்சம் பொருந்திய எழில் மிகு அறிவுக் கோயில் ஒன்று வெகு விரைவில் பொது மக்களின் நிறைவான ஆதரவுடன் உருப்பெற ஆரம்பித்தது.

பொது நூலகத்தின் முதற்கட்டம் பூர்த்தி செய்யப்பட்டு 11.10.59இல் அதி விமரிசையாக யாழ் முதல்வர் அ.த.துரையப்பா அவர்களால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. இதனைத் தொடர்ந்து நூலகத்தின் ஏனைய கட்டடடங்களும் பூர்த்தி செய்யப்பட்டன.

இக்கட்டடத்தில் அமைக்கப்பட்ட சிறுவர் நூலகத்தை நாம் சிறப்பித்துக் கூறவேண்டும்.

பூரணத்துவம் பெற்று இயங்கி வந்த இந்நூலகத்தில் நூலகர் நூலகர் உட்பட 33 பேர் கடமையாற்றி வந்தார்கள்.

மொத்தம் 15,910 சதுர அடிகளைக் கொண்ட யாழ் பொது நூலகம், அளவில் கொழும்பு மாநகர சபையின் பழைய நூலகத்தைவிட விசாலமானது; புதிய நூலகத்திற்கு அடுத்ததாக உள்ளது.

யாழ் மாவட்டத்து, ஏன் வடமாகாணத்து, அனைத்து நூலகங்களுக்குமே இப் பொது நூலகம் தலைமைத்துவம் வழங்கி வந்ததென்றால் அது மிகைக் கூற்றாகாது. மேலும் புதிய மாவட்ட சபைகளின் நிர்வாகத்தின் கீழ் இதுவே யாழ் மாவட்ட மத்திய நூல் நிலையமாக இயங்கவிருந்தது.

இந்நூலகத்தின் சிதைவுக்கு முன், பின்வரும் அங்கங்கள் சிறப்பாக இயங்கி வந்தன: நூல் இரவல் வாங்கும் பகுதி, புதின ஏடுகளையும் சஞ்சிகைகளையும் கொண்ட வாசிகசாலை, சிறுவர் நூலகம், உசாத்துணை நூலகம், கருத்தரங்கக் கூடம், கலாபவனம், காரியாலயமும், நூற்சேமிப்பு அறையும்.

பல்லாயிரக்கணக்கான நகர மக்கள், சிறப்பாகக் கல்லூரி மாணவரும், சிறார்களும், சுமார் 95 ஆயிரம் நூல்களைக் கொண்ட இந்த நூலகத்தின் பல்வேறு அங்கங்களிலிருந்தும் பெரும்பயன் பெற்று வந்தார்கள்.

சிதைந்த நூலகத்தின் பின்புற வாயில் ஒன்றின் மூலம் நான் உள்ளே நுழையச் சென்றபோது வெளியே சிதறுண்டு கிடந்த ஓரளவு கரிந்து போன சில அங்கத்துவ அட்டைகளைக் கண்டெடுத்தேன். இந்நூலகத்தில் பின்வருவோர் அங்கத்துவம் பெற்றிருந்தார்கள் என்பதற்கு நினைவுச் சின்னங்களான அந்த அட்டைகள் மௌனச் சான்ற பகன்றன. யோகினி பரமநாதன், இராமலிங்கம் சபாரத்தினம், ஏ.ஜே. சக்காஃ, தம்பிராஜா சிவராஜா... இவர்களைப் போன்ற எத்தனை ஆயிரம் வாசகர்கள் தங்கள் அபிமான அறிவுத் தீபம் அக்கிரமாக அணைக்கப்பட்டதை எண்ணி இரத்தக் கண்ணீர் வடித்துக் கொண்டிருப்பார்கள் என்றார் அருகே நின்ற நூலகப் பணியாளர் ஒருவர்.

நூலகத்தின் ஆகக்கூடுதலான நூற் தொகை இப்பிரிவிலேயே இடம்பெற்றிருந்தது. இவற்றின் விபரங்கள் எதையுமே பெற முடியாதவாறு நூற் பட்டியல் பெட்டகமும், நூல் வரவுப் பதிவேடுகளும் அழிக்கப்பட்டு விட்டன.

வெளியில் கிடந்து நான் பொறுக்கிய ஒரே ஒரு நூற் பட்டியல் அட்டை எனது நண்பர் "சோமலெ" எழுதிய 'மொரீஷியஸ் தீவு' எனும் நூல் பற்றிய தகவல்களைத் தந்தது.

உசாத்துணைப் பிரிவில் மிகவும் அரிதான விலை மதிக்க வெண்ணாத பெருந் தொகையான நூல்கள் இங்கு வைக்கப்பட்டிருந்தன. இப்பிரிவிலிருந்த நூற்தொகை சுமார் 29,500 ஆகும். இவற்றுள் பெருந் தொகையானவை அன்பளிப்பாகப் பெற்றவையாகும். இப்பிரிவில் ஏக காலத்தில் அறுபது வாசகர்கள் அமர்ந்து படிக்க ஏதுவாகப் போடப்பட்டிருந்த தனித்தனி மேசைகளும் கதிரைகளும் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து விட்டன. இவற்றைப் பயன்படுத்திய அறிவுத் தாகம் கொண்ட அத்தனை வாசகர்களும் இன்று எங்கெங்கு அலைகின்றனரோ, தமது அறிவுத் தேட்டத்திற்கு!

நான் அறிந்தமட்டில் இலங்கையிலேயே மிகச் சிறந்த சிறுவர் நூலகப் பிரிவிலிருந்த 8995 நூல்களையும் முற்றாக இழந்து விட்ட ஆயிரக்கணக்கான பிஞ்சு உள்ளங்கள் எவ்வாறு ஏங்கித் தவிக்கின்றனவோ? மலர்ந்த முகங்கள்டன் கூடிய சிறுவர் சிறுமியரின் கலகலப்பான இந்தப் பிரிவில் சித்திர நூல்களில் சிந்தையை இழக்கவும், இனிக்கும் கதைகள் படித்து இன்புற்றிருக்கவும், நூலக உதவியாளர்கள் கதை சொல்லக் கேட்டு கற்பனை உலகில் சஞ்சரிக்கவும் வரும் அக்குழந்தைகளை எண்ணும் போது எவ்வாறுதான் இந்தப் பிரிவினைச் சிதைக்க அக்கொடியோர் மனமிசைந்தனரோ என்பது எனக்குப் புரியவில்லை.

புதிய ஏடுகளும், பருவ வெளியீடுகளும் வைக்கப்பட்டிருந்த பகுதியில் அதிக சேதமில்லை. எனினும் , அங்கிருந்த ஏடுகள் அனைத்தும் ஒரு மூலையில் குவித்து தீ மூட்டப்பட்டிருந்தன. இரண்டாவது மாடியில் உள்ள கலாபவனத்தில் உபயோகத்திலிருந்து நீக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த நூல்களைக் கூட அவர்களிட்ட தீ விட்டு வைக்கவில்லை. எஞ்சியதெல்லாம் நூலகரின் அலுவகத்தில் ஒதுக்கப்பட்டுக் கிடந்த சேதமுற்ற சிறு நூற்தொகுதியொன்று மட்டுமேயாகும்.

அந்தப் பயங்கர இரவில் நூலகத்தினுள் புகுந்தோரின் நோக்கம் எல்லாம் நூல்களை ஒழித்துக் கட்டுவதொன்று தானென்பது தெட்டத் தெளிவாகியிருந்தது.

யாழ் நூலகத்தில் நான் மேற்கொண்ட இந்த துன்பகரமான மதிப்பீட்டின் முடிவான தீர்ப்பு.

யாழ்ப்பாண பொதுநூலகம் இன்று ஒரு பழங் கதையும் கனவுமாகி விட்டது.

ஆனால் அறிவாலயங்களினதும், அறிவாற்றல் படைத்த மக்களினதும் வரலாறு என்றுமே இவ்வாறு முடிந்ததில்லை.

மதியீனர் செயலால் மறைந்த இந்த அறிவாலயம் மீண்டும் உயிர்த்தெழும் என்பது உறுதி.

யாழ் பொது நூலகத்தில் எரிக்கப்பட்ட பல்லாயிரக்கணக்கான நூல்களின் சாம்பலிலிருந்து அறிவுலகம் பெருமைப் படக்கூடிய நவநூலகமொன்று உதயமாகி அறிவுக் கதி பரப்பும் நாள் வெகு தூரத்திலில்லை என்பது எனது அசையாத நம்பிக்கையாகும்.

இச்சாட்சியத்தை 19-7-1981 ஆம் ஆண்டு வீரகேசரியில் எழுதியவர் எஸ். எம். கமாலுதீன் அவர்கள். பின்னர் இக்கட்டுரை மூதறிஞர் க. சி. குலரத்தினம் அவர்களின் யாழ்ப்பாண நூல் நிலையம் - ஓர் ஆவணம் (1997) என்ற நூலில் பின்னிணைப்பாக சேர்க்கப்பட்டது.

குறிப்பு: 11-10-1959இல் உத்தியோகபூர்வமாக திறந்து வைக்கப்பட்ட யாழ் நூல் நிலையம் 01-06-1981 இரவு அரசு படையினரால் தீ மூட்டி எரிக்கப்பட்டது.

Technorati Tags:

22 comments:

said...

இந்தக் கட்டுரையை வாசிக்கும் போது வாசிப்பை நேசிக்கும் எந்த உள்ளமும் கலங்கும்.
தம்தமிழரின் வளம் மூளைவளம் ஒன்றே என்று மட்டும் சிந்திக்கத்தெரிந்த காடையர்களால் காவுகொடுக்கப்பட்ட அறிவுக்களஞ்சியம் இது.

கடந்தவருடம் தாயகம் சென்று இந்த நூலகத்தைப் பார்த்தேன். வெள்ளையடிக்கப்பட்ட கொன்கிறீற் வனாந்தரமாக இருக்கின்றது. இந்த நூலகத்தின் அறைகளுக்குத்தீனிபோட இன்னும் பல்லாயிரம் நூல்கள் தேவை.

said...

கானா பிரபா, உங்கள் நினைவுகளைப் பகிர்ந்தமைக்கு நன்றிகள்.

நூலகம் எரிகின்றதென்ற செய்தியைத் தாங்காதவராய் தாவீது அடிகளார் மனவதிர்ச்சியினால் தம்முயிரை நீத்தார். யாழ்ப்பாண நூலகத்துடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டிருந்த அப்பெரியாருக்கு இதைத் தாங்கும் சக்தியிருக்கவில்லை. இம்மானோநிலையே ஏனையவர்களுக்கும் இருந்திருக்கும் என்பதைச் சொல்ல வேண்டியதில்லை.

said...

//யாழ் நூல் நிலையம் தொடர்பான உங்கள் நினைவுகளைப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்//
யாழ் நூல்நிலையம் எரிக்கப்பட்டபோது கே.டானியல் என்ன கூறினார் தெரியுமா?

"தென்மராட்சியில் தாழ்த்தப்பட்ட குலத்தைச் சேர்ந்த மாணவர்களை வீதியில் மறித்து அவர்களின் புத்தகங்களைப் பறித்த உயர்சாதியினர் அவற்றைத் தீயிட்டுக் கொளுத்தினார்கள். இரண்டு சம்பவங்களுக்கும் அதிகம் வேறுபாடு இல்லை" என்றாராம். சரியாகத்தானே சொன்னார்?

said...

இந்த எரிப்பை கேள்வியுற்ற பாதிரியார் ஒருவர் அதிர்ச்சியில் உயிர் நீத்தார்...இப்படி உந்த நூலகத்தை நேசித்தோர் பலர்........கிடைத்தற்க்கரிய ஏட்டு சுவடிகள் கூட இந்த எரிப்பில் அழிந்தனவாம்....தமிழரின் கல்வியை நூலக எரிப்பினால் அழித்துவிடலாம் என்று மனப்பால் குடித்தது சிங்கள பேரினவாதம். ஆனால் அவர்களுக்கு எதிர் மறை விளைவுகளைத்தான் உருக்கியிருக்கிறது.

said...

நான் டொமினிக் ஜீவா அவ்வாறு சொன்னதாகப் படித்தேன் நீங்கள் டானியல் என்கிறீர்கள் எது சரி

Anonymous said...

" குறிப்பு: 11-10-1959இல் உத்தியோகபூர்வமாக திறந்து வைக்கப்பட்ட யாழ் நூல் நிலையம் 01-06-1981 இல் அரச படையினரால் தீ மூட்டி எரிக்கப்பட்டது."

எரிக்கப்பட்டு 25 வருடங்களானாலும்,
தமிழர்தம் நெஞ்சில் புகைந்து
கொண்டுதான் இருக்கிறது,மறக்க
முடியாத நினைவுகள்.

துயர மனதுடன்,
துபாய் ராஜா.

said...

//நான் டொமினிக் ஜீவா அவ்வாறு சொன்னதாகப் படித்தேன் //

said...

//நான் டொமினிக் ஜீவா அவ்வாறு சொன்னதாகப் படித்தேன் //


யாழ்நூல்நிலையம் எரிந்ததையிட்டு அட்டைப்படம் போட்டு தான் சிறப்பு இதழாக மல்லிகையை வெளியிட்டதாகவும் ஜீவா கூறினாரே

said...

தென் கிழக்காசியாவின் மிகப்பெரிய நூலகங்களில் இதுவுமொன்று எனக் கேள்விப்பட்டிருக்கின்றேன்.

உள்ளிருந்து வாசிக்கும்போது அன்னை மடிச்சுகம் தந்த அறிவுத்தாய் என்று சொல்வேன்.

said...

கடந்த வருடம் ஈழத்திற்குப் போன போது , என் வாழ்க்கையில் முதற் தடவையாக யாழ் நூல்நிலையத்தில் காலடி எடுத்து வைத்தேன். 100 ரூபாய்கள் கட்டணம் செலுத்தி யாழ் நூலகத்தின் உட்புறம் வெளிப்புறம் அனைத்தும் படம் பிடித்தேன்.

//நூலகத்துக்குக் கூட தீ வைக்கும் பண்பை எப்படி வர்ணிப்பது?
"தென்மராட்சியில் தாழ்த்தப்பட்ட குலத்தைச் சேர்ந்த மாணவர்களை வீதியில் மறித்து அவர்களின் புத்தகங்களைப் பறித்த உயர்சாதியினர் அவற்றைத் தீயிட்டுக் கொளுத்தினார்கள். இரண்டு சம்பவங்களுக்கும் அதிகம் வேறுபாடு இல்லை" என்றாராம். //

உண்மைதான். இவ்விரு சம்பவங்களுமே காட்டுமிராண்டிச் செயல்கள் தான்.

Anonymous said...

வருகை தந்து பின்குறிப்பிட்ட விண்ணாணம், ஈழநாதன், தீவார், அமீரக ராஜா, சின்னக்குட்டி, மலைநாடான், வெற்றி அனைவருக்கும் நன்றிகள்.

இன்னும் ஒரு வாரத்தில் யாழ் நூலகம் எரிக்கப்பட்டு 25 வருடங்கள் பூர்த்தியடைகிறது. என்னுடைய பழைய பதிவுக்கு பின்னூட்டம் இட்டு மீண்டும் உயிர்ப்பித்த விண்ணாணத்தாருக்கு [நல்ல பெயர்:)] நன்றிகள்.

//இரண்டு சம்பவங்களுக்கும் அதிகம் வேறுபாடு இல்லை//
உண்மை தான். அதற்குப் பெரிய விலை கொடுத்து விட்டோம். இன்னமும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். இரண்டும் வெற்றி சொன்னமாதிரி காட்டுமிராண்டிச் செயல்கள் தான்.

Anonymous said...

//நான் டொமினிக் ஜீவா அவ்வாறு சொன்னதாகப் படித்தேன் நீங்கள் டானியல் என்கிறீர்கள் எது சரி//
ஈழநாதன், டானியலின் நண்பரும் பிரபல எழுத்தாளருமான முருகபூபதி, டானியல் குறித்த ஒரு நினைவுக்கட்டுரை ஒன்றில் இதனைப் பதிந்திருக்கிறார்.

யாழ் நூலகம் எரிக்கப்பட்டதில் அனைத்துத் தமிழரும் பாதிக்கப்பட்டனர் என்பதே உண்மை.

said...

//நாட்டின் அனைத்துத் திசைகளில் இருந்தும், ஏன், உலக நாடுகள் எங்ஙனுமிருந்தும், ஆயிரமாயிரம் நல்லிதயங்களிலிருந்து எழும் கேள்வியும் இதுவே.//

எண்பதுகளின் ஆரம்பத்தில் எழுதப்பட்ட வரிகள் இன்றைக்கும் பொருந்தும். யாழ் நூலகம் தீக்கிரையாக்கப்பட்டது குறித்து வேதனை கொள்ளும் மிகச் சில இந்தியர்களில் நானும் ஒருவன்.

-குப்புசாமி செல்லமுத்து

said...

தெளிவு படுத்திய விண்ணாணத்துக்கு நன்றிகள்.

குப்புசாமி செல்லமுத்து, நூலகம் குறித்த உங்கள் வேதனையும் இங்கு பகிர்ந்தமைக்கு நன்றிகள்.

said...

நன்றி அய்யா நல்தொரு பதிவு, வாசிக்காமல் விடுபட்டு விட்டது, பின்னூட்டமிட்டி முன்னுக்கு கொண்டு வந்த நல் இதயங்களுக்கு நன்றிகள்.

Anonymous said...

ஈழபாரதி, //பின்னூட்டமிட்டி முன்னுக்கு கொண்டு வந்த நல் இதயங்களுக்கு நன்றிகள்//
இற்றைக்கு 25 வருடங்களுக்கு முன்னர் இதே இரவு அந்த நூலகம் சிங்கள அரச பயங்கரவாதிகளினால் எரிக்கப்பட்டது. எஸ். எம். கமாலுத்தீன் குறிப்பிட்டது போல //யாழ் பொது நூலகத்தில் எரிக்கப்பட்ட பல்லாயிரக்கணக்கான நூல்களின் சாம்பலிலிருந்து அறிவுலகம் பெருமைப் படக்கூடிய நவநூலகமொன்று உதயமாகி அறிவுக் கதி பரப்பும் நாள் வெகு தூரத்திலில்லை// என்று இன்னும் நம்புவோமாக.

said...

வணக்கம் இப்போதுத்ஹன் இந்த கட்டுரையைப் பார்த்தேன். திருமதி .ரூபாவதி நடராசா என்ற நூலகரின் பெயரை தவறாக குறிப்பிட்டுள்ளீர்கள்.மாற்றம் செய்யுங்கள்.

நல்ல ஆழமான பதிவக இருகிறது. எமது ஆவணப் பட முயற்சிக்கு உங்கள் பங்களிப்பும் அவசியம் கிடைக்கும் என நம்புகிறேன்.
எனக்கொரு தனிமடல் போடுங்கள்.

Anonymous said...

இந்த நூலகத்தை அதிகம் பயன்படுத்தாதவன் நான். சொல்லப்போனால் எனது ஊரிலிருந்து இது மிக தொலைவிலேயே இருந்தது. க.பொ.த (உ/த) முடிந்த பின்னரே அங்கே சென்று வந்தேன். ஆனாலும் இதன் அறிமுகம் எனக்கு 10 வயதிலேயே கிடைத்ததற்கு எனது தந்தையாரின் நூலக அங்கத்துவ அட்டையே காரணம் எனலாம்.
அவ் அட்டையை பார்த்து அது என்ன எனக்கேட்டதற்கு, இந்நூலகத்தின் பெருமையை எனது தந்தை சொல்ல கேட்டிருக்கிறேன்.

இந்நூலகம் எரிக்கப்பட்ட போது எனக்கு கவலையோ அன்றி ஆத்திரமோ ஏற்படவில்லை எனபதுதான் உண்மை. மாறாக தமிழீழமே முடிந்த முடிபு என்ற எனது நம்பிக்கை மேலும் திடம் பெற்றது!
இன்றும் அது மாறாதுள்ளது!!

இக்கட்டடத்தை திருத்தி (வெள்ளை அடித்து காடாக்கியவர்கள்) திறப்புவிழா கொண்டாட நினைத்தவர்கள், அது தடுக்கப்பட்டபோது அதை சாதியின் பெயரால் நிகழ்த்தப்பட்டது என 'வாக்குமூலம்' கொடுத்தவர்கள் போன்றோரை வரலாற்றின் முன் மன்னிக்கப்படமுடியாத குற்றவாளிகளாக நிறுத்துவது எமது எல்லோரதும் கடமை.

said...

சோமி, //திருமதி .ரூபாவதி நடராசா என்ற நூலகரின் பெயரை தவறாக குறிப்பிட்டுள்ளீர்கள்.மாற்றம் செய்யுங்கள்.//
உங்கள் ஆவணப் படத்திற்குப் பல ஆய்வுகள் செய்திருப்பீர்கள். எனவே நீங்கள் சொன்ன பெயர் சரியாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் மாற்றம் செய்துள்ளேன். நுலில் எஸ். நடராஜா என்றே எழுதியிருந்தார்கள். தவறாக இருக்கலாம். நன்றி.

உங்களுக்குத் தனி மடல் இடுகிறேன்.

said...

பின்னூட்டம் இட்ட அந்த "அனானி"க்கு நன்றிகள்.
//மாறாக தமிழீழமே முடிந்த முடிபு என்ற எனது நம்பிக்கை மேலும் திடம் பெற்றது!
இன்றும் அது மாறாதுள்ளது!!//
கோடு கீறியாகிவிட்டது. இனி அதனை அழிக்க முடியாது என்பதில் எனக்கும் மாற்றுக் கருத்துகள் இல்லை. நன்றி.

said...

எங்களின் சொத்தான இதற்கு புத்தகம் அல்லது பண உதவி அல்லது வேறு எதாவது உதவிகள் கொடுக்க ஏதாவது தொடர்பு அல்லது இணையம் ஏதவது இருந்தால் சொல்லுங்கள்.

said...

யாழ்ப்பாண பொது நூலக தொலைபேசி இலக்கம் - 0094 21 222 6028